ከጥቂት ኣመታት በፊት የሆኑ ሸበቶ ሽማግሌ እኔንና ኣብሮኣደጌን ኣንተነህ ይግዛውን ኣፈላልገው ኣገኙንና ለጠቅላይ ሚኒስተር መለስ የሚላክ ኣቤቱታ እንድንጽፍላቸው ማለዱን፡፡የሆነ ጉልቤ በድሏቸዋል፡፡ምሬት ኣባርሮት ወደዚህ ገጽ የመጣውን ኣንባቢ ተጨማሪ ምሬት ላለማካፈል የሰውየውን በደል ኣልጽፈውም፡፡
ተገናኝተን ስንጨዋወት ስለግጥም ተነሳና ኣንድ ግጥም በቃሌ እንድወጣላቸው ጠየቁኝ፡፡እሺ ብየ ኣንድ ሰባት መስመር እንዳነበብኩ ”ምነው እንደ ረፋድ መንገድ ኣስረዘምክብኝሳ ?”ብለው እያፍዋሸኩ ኣቋረጡኝ፡፡
“እንግዲህ የኔ ካልጣመዎት የርስዎን እንስማዋ”ኣልኩ ባኮረፈ ድምጥ ፡፡
“በጀ! ብትቀጥንም ጠጅ የሆነች ግጥም ኣለችኝ ፤ኣድምጥ እንግዲህ”
“ይቀጥሉ”
“ዘመም ዘመም ብለን፤ እንደጤፍ ዘመመን
ዘመናችን ኣልቆ፤ ኣለን በሰው ዘመን”
ዘመመን የሚለውን ቃል ከዚያ በፊት ሰምቸው ስለማላውቅ ቤቴ ሂጄ መዝገበቃላቴን ጠየኩት፡፡（ ዘመመን= ሞላላና ዥልጥ ጉቾ ድርድር፡፡
ደስታ ተክለወልድ ፤ ኣዲስ የኣማርኛ መዝገበ ቃላት፤ገጽ496）
2
ኣንድ ገጠር ቀበሌ ውስጥ ኣንዲት ስትፈጭ የምትኖር ሴት ኣለች፡፡ከጎደሎ ቀኖች ባንዱ ባሏ ታሞ ይተኛል፡፡ጎረቤቷ ይህንን ኣጋጣሚ በመጠቀም ኣጥሯን ገፋ ኣድርጎ ቤት ይሰራል፡፡፡ ጎረቤትየው ያዲሱን ቤት ግድግዳ ያቆመበት (የገደገደበት )ቦታ ሴትዮዋ ሽንቷን የምትሸናበት እንዲሁም ግብርውሃ የምትወጣበት Rest rooሟ ነበር ፡፡የታመመው ባሏ ሲሞት ቀብሩ ላይ እንዲህ ኣለቀሰች፤
“እንኳን ኣንተ ሞተህ ፤እያለህልኝ
በሽንት መሽኛየ ላይ፤ ገደገዱብኝ”
ይህንን ሲሰማ ለቀስተኛው ሁሉ ሳቀ፡፡ጥርሱ ይርገፍ ብለን ወደ ቀጣዩ ስንኝ እንለፍ፡፡
3
ውድነህ የተባለ የንጉሥ ተክለሃይማኖት ሎሌ ነበረ፡፡ውዴ ለተክልየ ከማደሩበፊት ጋፋት በሚገኘው ያጤ ቴዎድሮስ መድፍ ፋብሪካ ውስጥ ተቀጥሮ ሳይሆን ተገድዶ ይሰራ ነበር፡፡ውዴ በጋፋት በቀሰመው ጥበብ ተጠቅሞ “ከወዳደቁ ነገሮች” መድፍ ሰራ ፡፡ንጉስ ተክለሃይማኖት ከሚኒሊክ ጋር እምባቦ ላይ ሲዋጉ ውዴ ቤት- ያፈራውን መድፉን የሚሞክርበት ኣጋጣሚ ኣገኘ፡፡ ኣንድ ！ሁለት！ሦስት！ ድውውው! ወድያ ማዶ የቆመው ባላጋራ ወታደር ሲወድቅ ታየ፡፡ ይሄኔ ውዴ እንዲህ ብሎ ፎከረ፤
ዘራፍ ውድነህ፤ የኮሶ እሸት
በሰራው ገዳይ ፤ እንደመለኮት
የመጨረሻዋ ስንኝ እንዴት ያለ ፍልስፍና ተሸክማለች!! ኣጅሬ የመድፉን ኣስራር ምሥጢር ባይነግረንም የመለኮትን ምስጢር በሁለት ስንኞች ነግሮን ዞር ኣለ፡፡
3
ባንድ ጊዜ ኣሪፍ ኣባትም ቆራጥ ኣብዮተኛም መሆን ይከብዳል፡፡ ሲፈርድብህ ለልጅህ ስትል ጥቃትን ትሸከማለህ፡፡ለጥቃት ፊት ኣልሰጥም ብለህ ብትሸፍት ደግሞ የምትወዳት ልጅህን ኣባት ኣልባ ታደርጋታለህ ፡፡ ወይ ፍቅር ወይ እህል ታስርባታለህ፡፡ እና እንዲህ ኣይነቱን ስሜት እንዴት እንደምትገልጸው ግራ ገብቶህ ኣያውቅም？ ደግነቱ፤ ኣዝማሪው በኒህ ጉደኛ ስንኞች ያግዝሃል፡፡
እንዳይቀር- ነዶ
እንዳይሄድ- ወልዶ
እንዴት ያለው ጀግና ቀረ ተጨማዶ