“እዚህ ቀረህ እንዴ? “ አለቺኝ፤

“ አይ! ልደቴን ለማክበር ወጣ ብየ ነው እንጂ ኢትዮጵያ ነው እምኖረው”

ያብማይቱ! ይህን ያህል የመጎረር ብቃት አለኝ!?

“ ስንት አመት ሆነህ?”

እጇን ሳብ አርጌ መዳፏ ላይ ጻፍኩላት።

“ብዙ አይደለም”

አገጨን ዳርዳሩን የከበቡትን ሽበቶች እየጠቆምኳት “ አታይም እንዴ! ስጦ ቃሚ ፍየል መስየ ” አልኳት፤

ትስቃለች ብየ አስቤ ነበር ፤ አልተሳካም ፤

ሳስበው ልጂቱ ስጦ እሚባል ነገር አታወቅም ፤ የተከካ አተር በሩ ላይ ለኢግዚብሽን በማቅረብ የሚታወቀው የመጨረሻው ትውልድ አባል መሆኔ ትዝ አለኝ ፤ አገጬ ላይ ከተዘመዘሙት የሽበት ቡቃያዎች በላይ ይህ ግኝት ልቤ ውስጥ የአምስት ደቂቃ ከሁለት ሰከንድ ትካዜ ቀሰቀሰበኝ ።

አይኔ የተራቆቱ ክንዶቿ ላይ ሲያርፉ፤ ትካዜዎቼም እንደ ዘመኔ አለፉ፤ የቆዳዋ ቀለም የተጣራ ኔክታር ይመስላል !!!

ትንሸ ካወራን በሁዋላ

“ እስቲ የልጅነት ፎቶህን አሳየኝ “ አለችኝ፤

“በልጀነቴ ፎቶ ወደ ኢትዮጵያ አልገባም ፤ ከፈለግሽ የተሳልኩትን ላሳይሸ ”

በጉጉት ሲጠበቅ የቆየው ሳቅ ተሳቀልኝ ! ወንድ ልጅ ከሳቁለት ውሻ ከሮጡለት፤ ጀብ ካነጠፉለት ፤ የሜዳ አህያ ከተዝጎረጎሩለት አይመለስም ፡:

“ እዚህ አንድ ካንተሪ ክለብ አለ፤ ማታ ናይን ላይ ይከፈታል ፤ ብዙ አላቆይሽም ፤ አንድ ሁለት ብለን ወደ ቤቴ እሸኝሻለሁ “

መዳፏን በፊቷ ልክ ከፍ አድርጋ ቀለበቷን አሳየችኝ።

“የት (አባቱ ) ነው ሚኖረው ? “

“አገር ቤት ”

“ እሺ ሲኒማ ቤት እንግባ ፤ ከዛ ወደ ቤትሽ እሸኝሻለሁ”

“አበሻ እሚበዛበት ሰፈር ነው ፤ ሰው ካየን ሌላ ነገር ይመስላል ! ”

“ሲኒማ ቤት?”

“ አዎ! አታቅም እንዴ ! አበሻ ሲኒማ የሚገባው ፊልም ሳይሆን የፊልም ተመልካቾችን ለመመልከት ነው “

“ማስክ እንለብሳለን”

“በል ቻው ብሮ “

“ በይ ቻው ሲስትሮ “

በሩ ላይ ደርሼ እጀታውን ለመሳብ ስሞክር ከሁዋላየ ” How about a hug? “ ስትለኝ ሰማሁ፤

“ በኒህ ክንዶችሸ አይደለም ሀግ “ሃንግ” ብትሰሪኝ አልጠላም”

የልደት ቀመስ መልክት የሰደዳችሁልኝ ባለንጀሮቼ እጀግ ከልብ አመሰግናለሁ፤